Lijd niet stil als uw huisdier sterft
-
Worstel je met het verlies van een huisdier?
- Vraag je je af waarom deze dood je harder slaat dan die van sommige familieleden?
-
Wil je vrede vinden in je verdrietige tijd en vooruitgaan?
Als je met je hoofd knikt, weet dan dat je niet alleen bent, want velen van ons lijden stil, maar diep wanneer een dier sterft. In plaats van vast te zitten in ons verdriet, helpt het als we concrete stappen nemen om vooruit te komen door te praten over ons verdriet en het leven van onze huisdieren te vieren.
Moira Anderson Allen, de auteur van Omgaan met verdriet over het verlies van uw Pet, waarschuwt tegen het bottelen van onze emoties. Ze schrijft: "De belangrijkste stap die je kunt nemen, is om eerlijk te zijn over je gevoelens, je pijn, of je gevoelens van woede en schuldgevoelens niet te ontkennen, alleen door je gevoelens te onderzoeken en ermee om te gaan, kun je beginnen door te werken hen."
Onze doden zijn nooit dood voor ons, totdat we ze zijn vergeten.
- George Eliot
Neem opzettelijke stappen om te genezen
Toen mijn 15-jarige Welsh corgi, Tater Tot, stierf na een lang en langzaam verval, greep het verdriet me vast en liet ik het niet los. Ik verwachtte er nog steeds overheen te komen naarmate de tijd verstreek, maar het aantal dagen bleef opstapelen zonder enige opluchting in zicht. Ik begon me schuldig te voelen omdat ik zoveel had gehuild toen ik geen traan had over de dood van sommige familieleden.
Ik kwam tot het besef dat de uitdrukking "tijd alle wonden geneest" niet waar was, omdat mijn verdriet week na week werd vastgehouden. Ik moest concrete stappen zetten om het rouwproces voort te zetten, mezelf troosten en vrede vinden. Ik besefte eindelijk dat mijn verdriet over Tater Tot aan mijn vaders onverwachte dood was gebonden, zeventien jaar eerder toen ik naar huis terugging van mijn huwelijksreis. Toen ik mijn leven als nieuwe vrouw en eerstejaars kleuterjuf begon, was ik elke seconde van de dag druk en had ik geen tijd om het overlijden van mijn vader te verwerken. Toen Tater Tot stierf, kreeg ik eindelijk de kans om te rouwen om zowel mijn vader als mijn hond.
In haar artikel 'Rouwend het verlies van een huisdier', legt Julie Axelrod uit dat het niet ongebruikelijk is dat de dood van een huisdier een oud verlies veroorzaakt. Ze schrijft: "De dood van een metgezeld dier kan de eigenaar herinneren aan een eerder verlies, dier of mens." Een onopgelost verlies bemoeilijkt het huidige rouwproces Het is dan belangrijk om niet alleen om het verloren huisdier te treuren, maar om van deze gelegenheid gebruik te maken om te sluiten op eerdere verliezen."
5 stappen om het verlies van een huisdier te bedroeven en verder te gaan
1. Bezoek opnieuw de vijf rouwfase van Elisabeth Kubler-Ross
Elisabeth Kubler-Ross was een psychiater die het rouwproces bestudeerde en schreef Over dood en sterven, het baanbrekende boek over het onderwerp. Ze ontwikkelde een verdrietmodel dat vijf fasen omvat: ontkenning, woede, onderhandeling, depressie en acceptatie. Ik kwam voor het eerst op haar werk toen ik op de middelbare school een inleidende psychologieklas volgde. Ik ben er mijn hele leven naar teruggekeerd wanneer dat nodig was, vooral onlangs toen Tater Tot overging.
De 5 fases van rouw in animatie
Als je Grieving uitzet, zal het later met je stoppen!
Hoewel elke persoon op haar eigen unieke manier treurt, is het nuttig om de 5 fasen te begrijpen en te beseffen dat we niet alleen staan in wat we ervaren. We zijn normaal. Toen mijn vader stierf, was ik net terug van mijn huwelijksreis en werd teruggeworpen in een druk schooljaar. Ik voelde me een performer in het theater met iedereen die me drie verschillende rollen zag spelen: de dochter met een gebroken hart, de parmantige kleuterleidster en de aanbiddende nieuwe vrouw. Ik had eenvoudig geen tijd om voor mezelf te zorgen, om in contact te komen met mijn gevoelens en om de dood van mijn vader te bedroeven.
Zorg goed voor jezelf tijdens het rouwproces
Met de dood van Tater Tot besloot ik bewust andere dingen te doen. Ik besloot om proactief te worden en op een concrete manier met mijn emoties om te gaan. Op basis van wat ik heb meegemaakt met de dood van mijn vader, wist ik dat ik gedurende lange tijd kon vastlopen in de stadia van woede en depressie.
Om dat tegen te gaan, ontwikkelde ik een plan met onder andere meer bewegen, gezonder eten, lang baden, schrijven in een dagboek en genoeg tijd doorbrengen om te lezen, te ontspannen en alleen te zijn. Ik schreef een Beste Tater Tot brief waarin ik mijn fantastische hond uitlegde hoeveel hij voor mij en mijn hele familie betekende. Mijn jongste zoon en ik hebben digitale foto's van onze hond afgedrukt en een plakboek gemaakt, Onze herinneringen aan Tater Tot.
2. Reik uit voor ondersteuning door te posten dat uw huisdier sociale media doorgeeft
Terugdenkend aan de dood van mijn vader, herinnerde ik me wat mij de grootste troost gaf: mensen die dierbare of grappige herinneringen aan hem delen. Mensen die me knuffelen zonder een woord te zeggen. Mensen die door het huis komen, me bellen of me sympathiekaarten sturen. Mensen erkennen mijn verlies en vragen hoe ze kunnen helpen. Mensen die me uitnodigen voor een lunch of een wandeling in het park om te praten en huilen.
Willen dat dezelfde soort van ondersteuning, maar realiseren dat de meeste mensen niet wisten over het overlijden van Tater Tot, plaatste ik een overlijdensbericht op Facebook. Dit was een verrassende zet voor mij omdat ik een hardvochtige criticus ben van sociale media in al zijn flagrante oppervlakkigheid. Moet ik immers echt een foto van uw maaltijd zien elke keer dat u in een restaurant dineert of al uw bikini-foto's te zien terwijl u op vakantie in het Caribisch gebied?
Toch was ik diep geraakt door de vriendelijke woorden geschreven over mijn geliefde hond, blij om te weten dat hij het leven van anderen naast de mijne had aangeraakt. Het was een fantastische manier om contact te maken met andere dierenliefhebbers en degenen die dat niet zijn te omzeilen. Het heeft geen zin om sympathie te krijgen van mensen die zich gewoon niet kunnen vinden in uw verlies.
3. Wees dankbaar voor degenen die troost proberen te brengen
Ik word zo geïrriteerd door mensen die anderen bekritiseren omdat ze "het verkeerde" zeggen wanneer iemand sterft. Ja, ik ben het ermee eens dat sommige mensen, die zich ongemakkelijk voelen in het moment, ongevoelige opmerkingen maken. Verschillende personen vroegen me onmiddellijk na de dood van Tater Tot: "Wanneer krijg je een nieuwe hond?" En een paar maakte de cliche commentaar "Hij is nu op een betere plek" (geloof me, hij was hier op een verdomd goede plek met mij als zijn kindermeisje)! Toch waardeerde ik hun pogingen en nam geen aanstoot. Praten over de dood is ongemakkelijk, dus snijd mensen wat slap!
Toen mijn vriendin een miskraam had, was ze zo stekelig over alles wat mensen zeiden. Ik herinner me haar hekel aan een tiener die zei "dat is een totale teleurstelling" bij het horen van het nieuws, maar ik bedankte oprecht iedereen die commentaar leverde op de dood van Tater Tot, wetende dat het veel erger is als mensen helemaal geen moeite doen.
Maak mensen slap als ze het verkeerde ding zeggen
Er zijn zeventien jaar verstreken, maar ik herinner me de mensen nog steeds die zich doodden door geen woord te zeggen toen mijn vader stierf. Zij zijn degenen die kritiek verdienen. Mijn nieuwe schoonfamilie heeft nooit een woord tegen me gezegd en dat heeft onze vroege relatie zeker aangetast. Ze waren daar volledig aanwezig om een bruiloft te vieren, maar volledig stil als ze de dood erkenden. Ik denk dat het veel beter is om je nek uit te steken en het risico loopt "verkeerd" te zeggen dan de gemakkelijke weg te nemen door niets te zeggen. Geloof me, dat doet de rouwende persoon echt pijn!
Het woord 'geluk' zou zijn betekenis verliezen als het niet in evenwicht zou zijn met verdriet.
4. Laat de tranen vallen
Wanneer iemand huilt in onze aanwezigheid, zeggen we instinctief: "Nu, niet huilen." We zeggen het niet omdat we willen dat ze zich beter voelen; we zeggen het omdat hun huilen ons ongemakkelijk laat voelen. We willen het stoppen en alles weer normaal krijgen. Toen we kinderen waren, werden velen van ons vermaand omdat ze huilden. Onze ouders vertelden ons: "Wees geen huilbaby" en "Huilen is een teken van zwakte."
Maar mensen die te maken hebben met de dood van een geliefde, moeten huilen. Het is een normaal, gezond onderdeel van het rouwproces. Een onderzoek aan de Universiteit van Florida wees uit dat 88% van de mensen zei dat een goed humeur hun gemoedstoestand verbeterde, terwijl slechts 8% zei dat ze zich slechter voelden. Huilen is ook nuttig op de volgende manieren:
- Het vermindert de spanning. Het helpt ons lichaam zich te ontdoen van chemische stoffen die stijgen cortisol, het hormoon dat stress veroorzaakt.
- Het helpt ons onze pijn uiten zonder een woord te zeggen. Onze tranen zeggen het allemaal.
- Het laat allerlei opgekropte emoties los: verdriet, verdriet, wanhoop, angst, woede, frustratie en zelfs vreugde. Wanneer we onze tranen onderdrukken en onze gevoelens opfrissen, kunnen we depressief worden.
- Het houdt ons gezond. Sommige steden in Japan hebben zelfs huilende kamers waar mensen samenkomen, trieste films kijken en de tranen laten vallen - allemaal in de naam van mentaal en emotioneel gezond blijven.
Er is heiligheid in tranen. Ze zijn niet het teken van zwakte, maar van macht. Ze spreken welsprekender dan tienduizend tongen. Zij zijn de boodschappers van overweldigend verdriet, van diep berouw en van onuitsprekelijke liefde.
- Washington Irving
5. Maak plannen om een nieuw huisdier te krijgen
Hoewel veel mensen niet willen wegrennen en hun overleden huisdier willen 'vervangen', is het handig om plannen te maken om een nieuwe metgezel te krijgen. Er zijn zoveel honden, katten en andere dieren die een goed gezin nodig hebben en als je er een adopteert, voel je je een stuk beter. Bovendien blijft het bewijsmateriaal over de verbazingwekkende gezondheidsvoordelen van mensen voortkomen uit het bezitten van huisdieren. Onderzoek toont aan dat een dier in het gezin onze bloeddruk verlaagt, onze angst vermindert en onze immuniteit versterkt. Het plannen van een nieuw huisdier zal je geest bezig houden, hoop bieden en meegaan in het rouwproces zodat je niet vastloopt.
Missing My Dog
Dit zijn enkele manieren om je hart te genezen wanneer je huisdier sterft. Ik mis mijn hond elke dag als ik door het tempo van het leven ga en alle plaatsen in ons huis zie waar hij graag sliep. Maar elke dag wordt gemakkelijker als ik concrete stappen onderneem om herinneringen aan hem op te nemen in mijn levenswinnende kracht vanaf het moment dat we samen waren. Hij was een geweldige hond en ik ben een beter mens dan zijn eigenaar te zijn geweest.
Denk je dat het een goed idee is om een nieuw huisdier te krijgen als je sterft?
Zo ja, wanneer denkt u dat dit moet gebeuren?
Of het nu gaat om het rouwen van de dood van een huisdier of een persoon, dit boek is een must om te lezen!
Koop nu
