Mijn eerste hond was een Wire Haired Fox Terrier genaamd Scooter. Net als veel andere terriërs was ze energiek, vastberaden, speels en onafhankelijk. Ze was echter ook een beetje een schrik. Mijn vroege ervaring met de vasthoudendheid van de terriër is grotendeels waarom ik een dieren trainer werd.
Scooter de terrier-terreur
Scooter was niet de toegewijde hond waar ik van gedroomd had; ze was onafhankelijk en liep elke kans weg die ze kreeg. Ze stormde door openstaande deuren of haalde uit haar kraag en ging ervandoor. Ze was zich niet bewust van mijn paniekerige smeekbeden en zou rennen tot ze in het nauw gedreven was.
Scooter heeft onze tuin vernietigd. Ze was een graver die ons gazon in een mijnenveld van gaten en heuvels veranderde. Ze nam het ook als haar plicht op zich om de omtrek van ons hek zo openhartig te patrouilleren dat ze ook een pad rond de tuin droeg.
Het meest problematische van alles was echter het geblaf. Scooter blafte constant, wat problemen veroorzaakte met de buren. Op een avond waren mijn broer en ik alleen thuis toen we iemand op onze voordeur hoorde schreeuwen en bonzen. Ik belde de politie, ervan overtuigd dat we in gevaar waren. Mijn ouders kwamen thuis om politieauto's op onze oprit te vinden en agenten op zoek naar de indringer. Het bleek dat de man aan de deur onze buurman was geweest; hij was woedend over het geblaf van Scooter en was ons komen vertellen over het geluid.
Scooter was inderdaad een terrier-terror.
De persoonlijkheid van Terrier begrijpen
Scooter was een vrij typische terriër. Gelukkig leerde ik haar te managen en kon ik haar trainen om gehoorzaam en braaf te zijn. Maar mijn ervaringen met haar hebben me een aantal belangrijke lessen geleerd over het terriërras - en over hoe je ermee kunt werken.
Terriers zijn berucht stoer met andere honden; ze werden gefokt om solo te jagen en hadden daardoor weinig behoefte aan gezelligheid. Een terriër die van jongs af aan andere hoektanden rondloopt, leert misschien vriendelijk tegen hen te zijn. Maar zelfs met de juiste socialisatie zijn sommige terriers het best geschikt voor een eenlinghond en zullen ze het in sommige situaties niet goed doen, bijvoorbeeld in het hondenpark.
Terriers zijn over het algemeen vriendelijk, maar zijn zelden het type dat gedijt als ze vastgehouden of verwend worden. Omdat ze zijn gefokt om zelfstandig te werken, zijn terriers minder gehecht aan mensen dan andere vergelijkbare honden. Bepaalde rassen van terriër zijn meer waarschijnlijk omzichtig voor vreemden; voor deze honden is uitgebreide socialisatie met een grote verscheidenheid aan mensen, inclusief kinderen, noodzakelijk.
Terriers werden gefokt om kleine dieren te achtervolgen en te doden, waardoor ze een gevaar kunnen vormen voor andere huisdieren, met name kleinere knaagdieren. Als het vroeg genoeg voor andere dieren wordt geïntroduceerd, kan een terriër leren om zich aan te passen en goed met hen overweg kunnen. Sommige terriers zullen echter nooit goede kandidaten zijn voor huizen met kleine dieren, omdat hun roofzuchtige aandrijving te hoog is.
Terriers zijn gefokt om gegraven dieren te graven, wat zich kan vertalen in ongewenst graven in uw tuin of tuin. Een eenvoudige oplossing voor dit probleem is het creëren van een graafput voor uw terriër. Terriers zijn ook ontsnappingsartiesten die rennen en zwerven. Om deze reden hebben de meeste terriers een veilige afrastering nodig en doen ze het best wanneer ze aangelijnd zijn als ze buiten hun erf staan.
Een drukke Terrier is een Happy Terrier
Terriers hebben verschillende afzetmogelijkheden nodig om hun overvloedige energie vrij te maken, waaronder veel lichaamsbeweging. Ondanks de kleine omvang van veel terriërs, neigt de groep om ongelooflijk atletisch te zijn. Ze kunnen ideale workoutpartners worden voor activiteiten zoals wandelen, joggen en lange wandelingen. Veel terriërs blinken uit in hondensporten, waaronder behendigheid, Earthdog, kunstaas, vliegbal en geuren.
Terriers reageren goed op op beloning gebaseerde training, in het bijzonder clickertraining, omdat ze probleemoplossers zijn en zeer gemotiveerd door prikkels, zoals spelen en traktaties. Impulsbeheersingsoefeningen zoals wachten bij de deur zijn vooral belangrijk voor het leren van terriers die de bevrediging vertragen. Ten slotte kunnen voedselpuzzels tijdens de maaltijden onmisbaar zijn, omdat het proces het aangeboren roofzuchtige instinct van je terriër nabootst.
