Zoals bijna iedereen die een hond of kat uit een asiel heeft geadopteerd, kan getuigen, is er iets bijzonders aan een gered dier; het is alsof het dier voelt dat hij een tweede kans krijgt in het leven. Dat is zeker het geval met Juno, een Belgische Mechelaar die enkele dagen voordat ze moest worden geëuthanaseerd uit een opvangcentrum werd gered. Maar sinds ze bij haar familie in Alcoa (Tennessee) is komen wonen, heeft Juno de rol van redder overgenomen van de vierjarige Lucas Hembree.
Lucas lijdt aan het Sanfilippo-syndroom, een erfelijke, metabole ziekte veroorzaakt door de afwezigheid of slechte werking van een enzym dat nodig is om lange suikermoleculen af te breken. Naarmate de ziekte vordert, verliezen kinderen het vermogen om te spreken, lopen en eten. De ziekte veroorzaakt ook ernstige neurologische schade die leidt tot agressief gedrag, hyperactiviteit en toevallen.
"Het meest catastrofale dat ouders horen als zij hun kind leren heeft deze ziekte, is dat er geen genezing of behandeling beschikbaar is", zegt de vader van Lucas, Chester.
Tenzij dat verandert, wordt van Lucas niet verwacht dat hij ouder is dan 15 en mogelijk in een vegetatieve toestand is tegen de tijd dat hij acht is. Zich realiserend dat elk moment extra kostbaar is, willen Chester en zijn vrouw, Jennifer, dat hun zoon zoveel mogelijk ervaart terwijl hij nog steeds de capaciteit heeft om ervan te genieten.
Dus toen de ziekte een tol begon te krijgen op de gewrichten van Lucas, keek Chester naar het krijgen van een hulphond om Lucas stabiel te houden als hij liep. "Ik kreeg te horen dat een hulphond minstens $ 15.000 zou kosten en dat Lucas geen goede kandidaat was vanwege zijn verslechterende capaciteiten en zijn gedrag," zegt Chester. "Ik weigerde dit antwoord te accepteren."
Een combinatie van gebed en doorzettingsvermogen leidde Chester naar Juno. "Ik vond een bericht over haar op de website van een reddingsgroep," zegt hij. "Ik had het gevoel in mijn binnenste dat ik deze hond moest gaan zien."
De hele familie maakte de twee uur durende reis om Juno te ontmoeten, die werd vastgehouden in een opvangcentrum in Oost-Tennessee. "Ze was uitgemergeld en was dagen verwijderd van euthanasie," zegt Chester. "Ze was overgegeven aan het asiel omdat haar vorige eigenaren de Belgische Mechelse Herder niet begrepen."
Gelukkig wel, Chester. Hij had het ras leren kennen en liefhebben, terwijl hij jaren eerder als wetshandhavingsambtenaar had gewerkt. "Ik hielp altijd met het trainen van politie K-9's en onze honden waren Belgische Malinoises", zegt hij. "Ik hield van hun verlangen om te werken en van hun houding" nooit op te houden "." Naast een populaire keuze voor politiehonden, wordt het ras vaak gebruikt in gevechten. Het is zelfs zo dat de hond die Navy SEALs hielp om Osama bin Laden te doden, een Belgische Mechelaar was. Maar terwijl het ras zijn bekwaamheid op patrouille en in de strijd heeft bewezen, moest Chester er zeker van zijn dat Juno een geschikte hulphond voor zijn kleine jongen zou zijn. "Ik legde haar op een losse lijn en ze liep met me mee en trok nooit", zegt Chester. "Vervolgens kwam de Lucas-test. Ze namen elkaar onmiddellijk aan, als geestverwanten. '
De Hembrees bracht Juno naar huis en overlaadde haar met liefde en genegenheid. "Ik wilde zeker weten dat ze ruim de tijd had om zich aan te passen aan de familie voordat ik aan de formele opleiding begon," zegt Chester. Toch leek vanaf het begin iets instinctiefs aan hun relatie. Op een dag zag Chester hoe Juno Lucas omcirkelde terwijl hij in zijn rolstoel zat. "Ze was zeuren en stoot hem met haar neus aan," zegt Chester. "Ik controleerde zijn zuurstofniveau en ze waren erg laag." Nadat hij hem zuurstof had gegeven, keerde Lucas terug naar normaal en Juno begroette hem met likt en genegenheid.
"Toen wist ik dat ze het vermogen had om zijn neurologische veranderingen te verwerken," zegt Chester. "Nu waarschuwt ze ons wanneer Lucas op het punt staat een aanval te krijgen of als zijn zuurstofniveaus erg laag zijn. Ze heeft hem verschillende keren gered. "Juno is een letterlijke schouder voor Lucas om op te leunen tijdens het lopen, en een kalmerende invloed als hij geagiteerd is. En terwijl Chester ervoor zorgt dat Juno vrijaf krijgt, zegt hij dat het moeilijk is om Juno zover te krijgen laat de kant van Lucas staan. "Je ziet de een zonder de ander niet in de buurt," zegt hij. "Het voelt echt alsof het hoort te zijn."
Voor meer informatie over Lucas kun je naar de Facebook-pagina gaan die zijn vader vanuit het perspectief van Lucas schrijft.
