World Rabies Day is de enige dag van het jaar die is bedoeld om mensen bewust te maken van een van de oudste en nog ernstiger dierenziekten, die nog steeds mensen bedreigen.
Je hoeft alleen maar de welsprekend geschreven inleiding tot het boek van Bill Wasik en Monica Murphy te lezen, Rabid: een culturele geschiedenis van 's werelds meest duivelse virus (Viking, 2012), om herinnerd te worden aan de impact die het hondsdolheidvirus al duizenden jaren op dieren in het wild, huisdieren en de mens heeft gehad - en nog steeds vandaag.
Drie feiten benadrukken het belang van blootstelling aan rabiës:
- Alle zoogdieren kunnen worden geïnfecteerd met hondsdolheid.
- De meeste besmette dieren kunnen het rabiësvirus overdragen aan andere dieren, inclusief huisdieren en mensen.
- In zeldzame uitzonderingen is de infectie dodelijk.
Beschouw de nummers
Momenteel schat de Wereldgezondheidsorganisatie dat tussen de 50.000 en 60.000 dodelijke slachtoffers van rabiës jaarlijks voorkomen. Volgens de Centers for Disease Control and Prevention:
- Meer dan 90 procent van de blootstelling aan rabiës over de hele wereld is door hondsdolle honden.
- Blootstelling aan hondsdolle honden is de oorzaak van meer dan 99 procent van de menselijke sterfgevallen door rabiës wereldwijd.
In Noord-Amerika worden mensen tegenwoordig maar zelden gediagnosticeerd met hondsdolheid. Niet-gevaccineerde honden en katten - en zelfs fretten - vormen echter een risico voor de mens. In de Verenigde Staten en Canada speelt routinematige vaccinatie van huisdieren een cruciale volksgezondheidsrol bij het verminderen van het menselijke risico voor blootstelling aan het rabiësvirus.
- In het laatste decennium in de Verenigde Staten zijn er elk jaar slechts twee tot drie menselijke infecties bevestigd. De meeste van die infecties werden buiten de Verenigde Staten verworven of waren het gevolg van blootstelling aan vleermuizen.
- In Afrika, India en verschillende locaties in Azië, waar honden echter zelden tegen hondsdolheid worden gevaccineerd, blijft de prevalentie van de ziekte bij dieren en het risico van blootstelling van de mens door contact met honden de belangrijkste bron van infectie.
Blootstelling aan het rabiësvirus, bekend of vermoed, brengt aanzienlijke financiële kosten met zich mee, vooral wanneer een niet-gevaccineerd huisdier wordt blootgesteld aan een hondsdolend (of mogelijk hondsdolend) dier en dan direct contact heeft met de mens. Naar schatting alleen al in de Verenigde Staten ondergaan 40.000 mensen elk jaar een behandeling tegen rabiës, met een potentiële kostprijs van duizenden euro's per persoon.
Een realiteitscheck
De vaccinatiewetten tegen hondsdolheid in de Verenigde Staten worden grotendeels toegeschreven aan het verminderen van het aantal honden besmet met rabiës in de jaren 1940 en '50, een tijd dat het risico van overdracht van hond tot mens extreem hoog was. Alleen al in 1950 werden 4.979 honden bevestigd besmet te zijn met hondsdolheid in de Verenigde Staten. In 2012 werd rabies in de Verenigde Staten daarentegen in slechts 84 honden bevestigd.
