Wat zijn verplaatsingsgedrag?
U bent mogelijk een hondengedrag of een trainingsprofessional die hoorde over verplaatsingsgedrag bij honden, of u kunt een hondeneigenaar zijn die gewoon meer wil weten over het gedrag en de eigenaardigheden van uw hond. Wat het geval ook is, meer leren over het gedrag van hondenverplaatsingen is een groot pluspunt voor wie gepassioneerd is over hondenpsychologie.
Dus wat zijn dog displacement-gedrag en hoe beïnvloeden ze je hond? Maar vooral, hoe kunnen u en uw hond baat hebben bij het herkennen van dit gedrag?
Verplaatsingsgedrag, zoals de term impliceert, zijn out-of-context gedrag waaraan dieren deelnemen als ze gewoonlijk worden geconfronteerd met conflicten. Een vogel die bijvoorbeeld niet kan beslissen of hij een vecht- of vluchtreactie uitvoert, kan besluiten om in plaats daarvan een boomtak te pikken.
Op een vergelijkbare manier kun je merken dat je je hoofd krabt als je niet zeker weet hoe je verder moet gaan in een bepaalde situatie. Psychiater / primatoloog Alfonso Troisi merkte anderzijds op hoe mensen vergelijkbare, zelfgestuurde gedragingen kunnen ondergaan wanneer ze objecten zonder doel manipuleren zoals kauwende pennen, bijtnagels of draaiende ringen.
Ik heb dit gedrag persoonlijk waargenomen toen mijn kip broed was. Toen ik haar belette om herhaaldelijk naar haar nest te gaan, begon ze herhaaldelijk de grond met haar snavel te schrapen. Ik vermoed dat ze erg gefrustreerd was en omdat ze niet naar haar box kon gaan en me niet kon aanvallen, nam ze deel aan deze ontheemding, een soort van out-of-context gedrag.
We moeten Julian Huxley bedanken voor het beschrijven van verplaatsingsactiviteit voor de eerste keer in 1914. Vervolgens voerde Konrad Lorenz verder onderzoek hiernaar uit. Nadere vermeldingen van dit fenomeen werden aangeboden door de Nederlandse onderzoekers Nikolaas Tinbergen en Adriaan Kortlandt. Vooral Tinbergen, die voor de allereerste keer de term 'verplaatsingsgedrag' hanteerde.
Verplaatsingsgedrag bij honden
Ik zag mijn eerste geval van verplaatsingsgedrag toen ik mijn touwen aan het leren was in een hondentraining onder leiding van een gerenommeerde trainer. Tweemaal per week kwam ik om zijn lessen bij te wonen en te helpen, zodat ik de meer dan 200 uur die nodig waren voor mijn certificering kon voltooien.
Elke vrijdag was deze jonge Labrador bezig met geavanceerde lessen om te leren hakken en zoek- en reddingswerk te doen. Elke keer dat deze hond werd gevraagd om te hielen kreeg hij deze niesbuien.
Per de eigenaar gebeurden deze niesbuien alleen in de klas, en toen de hond dit specifieke bevel kreeg. Voor een ongetraind oog leek dit een normaal geval van niezen, maar bij nader inzien kon je andere tekenen van stress en frustratie zien. Hij nam heel snel snoepjes en beet zenuwachtig vaak in de handen van de eigenaar.
De eigenaar raakte ook gefrustreerd wanneer de hond de eerste keer niet gehoorzaamde. Terwijl de hond graag wilde trakteren, moest hij zich ook gefrustreerd en gestrest hebben gevoeld, dus hij kreeg deze bijna nergens een niesbuik om zo 'metaforisch' een 'allergie voor oefeningen op de hielen' te manifesteren.
Sindsdien heb ik geleerd hoe ik vele andere out-of-context-gedragingen bij honden en andere dieren kan herkennen. Als je ze herkent, moet je begrijpen dat de hond ze uit de context haalt. Daarom is een hond die geeuwt wanneer het naar bed gaan normaal is, en zo schudt een hond zijn vacht na het rollen op het gras. Hier zijn enkele voorbeelden van ontheemdengedrag bij honden;
- Krassen - als er geen jeuk is
- Zelfverzorging - als er geen behoefte aan is
- Geeuwen - wanneer de hond niet moe is
- Lippen likken - als er geen eten in de buurt is
- Snuiven op de grond - als er niets is om te snuiven
- De vacht schudden - als de hond niet nat is
Omstandigheden waarin je verplaatsingsgedrag kunt zien, zijn situaties waarin een hond een conflict heeft of zich angstig voelt. De hond heeft eigenlijk een verlangen om iets te doen, maar onderdrukt dit verlangen.
Een hond kan bijvoorbeeld een verlangen hebben om een prikkel te benaderen, maar kan er tegelijkertijd angstig voor zijn. In soortgelijke gevallen kan een hond gefrustreerd raken door een kind dat zijn speeltje verwijdert, waardoor hij zich gedwongen voelt om te bijten, maar ervoor kiest om opeens zijn poot te likken.
Hoe selecteert een hond welk verplaatsingsgedrag moet worden gebruikt? Dit zal variëren afhankelijk van verschillende factoren, zoals de omstandigheid, de persoonlijkheid van de hond en het succes in het gebruik van dergelijk verplaatsingsgedrag in het verleden.
Hoe te handelen
Om te beginnen, identificeer je wat hen triggert, zodat je blootstelling aan die situaties kunt voorkomen totdat je hem genoeg zelfvertrouwen kunt geven om ze in de toekomst te confronteren. Als u een gedrag traint, volg dan een foutloze aanpak en help uw hond door de oefening gemakkelijker te splitsen om stappen te bereiken die kunnen worden versterkt.
Straf nooit een hond voor het vertonen van een verplaatsingsgedrag, dit zal de angst alleen maar vergroten. Denk eraan: dit gedrag wordt veroorzaakt door angst, onbehagen en onzekerheid. In sommige gevallen koopt de hond tijd om zijn volgende zet te beslissen.
Bedenk ook dat als je hond een verplaatsingsgedrag vertoont in plaats van bijt, je het zeker niet wilt straffen, of de volgende keer dat hij het verplaatsingsgedrag overslaat en direct naar een hap gaat!
Tegelijkertijd wil je dergelijke gedragingen echter niet zodanig versterken dat de hond ze kan herhalen en transformeren in een obsessie.
Je wilt de situatie beheren en er vervolgens proactief aan werken, dus het verplaatsingsgedrag hoeft niet langer naar boven te komen omdat je de emotionele reactie van de hond in de richting van de trigger of situatie hebt veranderd. Dit is uiteindelijk een win-win-situatie voor iedereen!
