Longoedeem is een ophoping van vocht in de longen. Het gebeurt bij zowel huisdieren als mensen en kan verschillende oorzaken hebben, waaronder hartfalen, kanker of een traumatische gebeurtenis zoals elektrocutie of een hoofdletsel. Symptomen kunnen hoesten, ademhalingsmoeilijkheden, blauwe lippen en instorting zijn. In de meeste gevallen kan medicatie longoedeem opheffen, maar de uitkomst op lange termijn is echt afhankelijk van de onderliggende oorzaak.
Overzicht
Het meeste longweefsel bestaat uit kleine clusters van luchtballonnen die longblaasjes worden genoemd. Elke luchtballon is bekleed met een dunne laag cellen in contact met zeer kleine bloedvaten. Als je ademt, vult de lucht de longblaasjes. Eenmaal gevuld met lucht, nemen de cellen die de alveoli en de kleine bloedvaten ernaast innemen, zuurstof op uit ingeademde lucht en voeren ze kooldioxide uit in de uitgeademde lucht.
Wanneer longblaasjes worden gevuld met vloeistof in plaats van lucht, wordt de ruimte die normaal gesproken beschikbaar is voor zuurstofopname en koolstofdioxide-eliminatie beperkt. We noemen deze aandoening pulmonaal oedeem. Oedeem is een zeer algemene term die verwijst naar vochtophoping overal in het lichaam; longoedeem verwijst specifiek naar vochtophoping in de longen.
Over het algemeen komt de vloeistof die zich ophoopt in de longblaasjes, uit omringende bloedvaten en weefsels die zijn aangetast door een van de vele ziekteprocessen, zodat ze in de longen lekken.
Longoedeem kan vele oorzaken hebben. Sommige soorten trauma (zoals wurging, elektrocutie of ernstig hoofdletsel) kunnen leiden tot longoedeem. De aandoening kan ook worden geassocieerd met ziekten zoals hartfalen en kanker.
Symptomen en identificatie
Afhankelijk van hoeveel vloeistof zich in de longen heeft opgehoopt, kunnen de klinische symptomen van longoedeem zeer mild of ernstig zijn en mogelijk omvatten:
- hoesten
- Moeilijkheden met ademhalen of snelle ademhaling
- Zwakte en instorting
- Blauwe lippen en tong (een aandoening die bekend staat als cyanose, die optreedt wanneer het lichaam onvoldoende zuurstof heeft)
Omdat veel medische aandoeningen longoedeem kunnen veroorzaken, kunnen sommige klinische symptomen verband houden met de onderliggende oorzaak van het oedeem. Andere letsels kunnen bijvoorbeeld verband houden met een traumatische gebeurtenis die longoedeem veroorzaakte. Het verkrijgen van een medische geschiedenis en het uitvoeren van een lichamelijk onderzoek zijn de eerste stappen in de diagnose van longoedeem. Wanneer uw dierenarts uw huisdier onderzoekt, zal hij met een stethoscoop naar de borst van uw huisdier luisteren om te bepalen of de lucht die in en uit de longen en luchtwegen stroomt normaal klinkt. Uw dierenarts zal ook de stethoscoop gebruiken om het hart van uw huisdier te controleren op gefluister (abnormale geluiden tussen de hartslagen) of veranderingen in ritme en hartslag.
Veel dierenartsen gebruiken thoraxfoto's (röntgenfoto's) om een diagnose van longoedeem te bevestigen. Zodra longoedeem is gediagnosticeerd, kan uw dierenarts aanvullende tests aanbevelen om de aard van de vloeistof te bepalen en mogelijke oorzaken van het oedeem te onderzoeken.
Behandeling
Behandeling voor longoedeem kan verschillende doelen omvatten:
Stabiliseer de patiënt. Als de patiënt veel moeite heeft met ademhalen of anderszins onstabiel is, kunnen zuurstoftherapie en andere behandelingen nodig zijn om het huisdier te stabiliseren. Omdat longoedeem het stadium kan bepalen voor de ontwikkeling van pneumonie, worden soms antibiotica gegeven samen met andere behandelingen.
Behandel het oedeem. In de meeste gevallen kunnen medicijnen worden toegediend om het oedeem op te lossen. Als de vochtophoping ernstig is, kan opname in het ziekenhuis worden aanbevolen, zodat de patiënt kan worden ondersteund en gecontroleerd als de behandeling vordert. Uw dierenarts kan u aanraden om regelmatig röntgenfoto's op de borst te herhalen om te controleren hoe goed het oedeem aan het oplossen is.
Adres onderliggende ziekten. De onderliggende oorzaak van het pulmonale oedeem (bijvoorbeeld hartfalen) moet mogelijk worden beheerd met aanvullende medicatie, monitoring en follow-up diagnostische testen.
De uitkomst voor een huisdier met longoedeem zal sterk afhankelijk zijn van de oorzaak van het oedeem. Als een huisdier bijvoorbeeld hartfalen heeft, kan het oedeem terugkeren, tenzij het hartfalen effectief wordt behandeld. In dit geval is hartfalen een chronische ziekte, dus er is altijd een kans dat het longoedeem kan terugkeren. Als daarentegen longoedeem het gevolg is van een traumatische gebeurtenis (zoals een hoofdwond of wurging), kan het definitief worden behandeld zolang de patiënt herstelt van het opruiende trauma.
Dit artikel is beoordeeld door een dierenarts.
