Ondanks dat hij een oude hond was, leek Tony altijd een beetje op gespannen voet te staan met de wereld.
Hij was bang voor gras. Hij liep als op tenen. Hij vergat de dingen.
Misschien is dat omdat Tony opgroeide in een wereld die hij liever zou willen vergeten - een afbrokkelend asiel in Israël, waarbij hij een kennel deelt met rotsen en kniediepe modder.
Maar dat veranderde allemaal toen een Canadese reddingsgroep, Dog Tales Rescue en Sanctuary, besloot om deze zieke honden terug te brengen naar hun opvangcentrum in Ontario.
Tony was een van hen.
Toen hij in Canada aankwam, was Tony's eigenzinnige charme niet verloren aan zijn redders en, uiteindelijk, de familie die hem een thuis gaf.
"De beste manier om de persoonlijkheid van Tony te beschrijven, is dat hij altijd zijn hoofd in de wolken leek te hebben", vertelt Clare Forndran, mediadirecteur bij Dog Tales, aan iHeartDogs. "Daarom zijn we allemaal zo verliefd op hem geworden, maar het is ook waarom we ons zo zorgen maakten toen we hoorden dat hij verloren was."
Inderdaad, op 10 maart verdween de zoete, gevoelige Tony van huis waar hij in Ajax, Ontario verbleef.
De zoektocht was episch: talloze vrijwilligers kamden het gebied, zelfs drones werden gebruikt om van bovenaf naar sporen van de hond te zoeken. Vrijwilligers sliepen in hun auto in de hoop een glimp van Tony op te vangen.
"Ons team had de hele stad Ajax in posters bedekt met Tony's foto en informatie, en het voelde echt alsof de hele stad ons hielp om naar hem te zoeken," zegt Forndran.
Team Chelsea, een vrijwilligersgroep die is gespecialiseerd in het vinden van verloren huisdieren, voegde zich bij de missie - zelfs toen de hoop begon te vervagen te midden van de strenge Canadese winter.
Op de 15e dag van de zoektocht, zag een paar Tony in een open veld staan.
'Ze hadden ons telefoonnummer opgeslagen, omdat ze Tony een week eerder op een heel andere locatie hadden gezien,' herinnert Forndran zich. "Het was bijna alsof dit paar een rol zou spelen in zijn redding."
Redders snelden naar de scène om Tony te vinden, begrijpelijk, bang en verward.
"Gelukkig was een van onze hondenbehandelsters, Cassandra, Tony's beste vriend in ons asiel, daar", legt Forndran uit. 'Toen Tony besefte dat zij het was, begon hij te kalmeren en kon ze hem aan het leiband houden.'
De hond viel in slaap zodra hij in de auto stapte - alsof het de eerste rust was die hij in weken had gekregen.
"En we begonnen allemaal te snikken," zegt Forndran.
De hond waarvan iedereen dacht dat hij te gevoelig was om alleen te overleven, had de wereld een nieuwe truc laten zien: hoe te overleven tegen alle verwachtingen in.
"Toen we Tony vonden, leek het alsof hij de volledige 15 dagen niet had gegeten," zegt Forndran. "Hij werd rechtstreeks naar de dierenarts gebracht en we ontdekten dat zijn maag vol zat met stenen en botten."
Gaandeweg werd Tony beter. Die harde dingen die zijn buik omzoomden waren geen partij voor de warmte van menselijke vriendelijkheid die in zijn hart stroomde.
Dat verrassend machtige hart gaf het allemaal terug.
"Hij is terug naar zijn gebruikelijke lieve, eigenzinnige zelf," merkt Forndran op.
En terug met mensen die van hem houden - voor al zijn vreemde en mooie manieren.
"Onderschat een reddingshond nooit", zegt Forndran.
Wil je een gezondere en gelukkiger hond? Word lid van onze e-maillijst en we doneren 1 maaltijd aan een hondenhok in nood!
