Prodigious Pal
Tarra is groot. Echt groot. Meer dan 8 voet lang en 8.700 ponden. Niet erg verrassend, want ze is een Aziatische olifant.
Bella is klein, ongeveer ter hoogte van Tarra's knie. Ze is een geredde hond die in The Elephant Sanctuary in Hohenwald, Tennessee woont.
Toen Bella gewond raakte en binnenshuis op bed lag, hield Tarra de wacht buiten en drukte haar immense hoofd tegen het hek in de buurt, wachtend en wachtend op haar vermiste vriend. Eindelijk, de patiënt werd uitgevoerd zodat Tarra kon zien dat Bella aan het herstellen was. De reünie was zo'n succes dat het een dagelijks ritueel werd totdat Bella weer kon lopen.
Feline Friend
Toen ik halverwege de jaren tachtig mijn Duitse draadharige wijzer, Freda, ongeveer een jaar in eigendom had, dacht ik dat ik haar wat gezelschap moest brengen. Ik koos een kat, een tabby van vijf weken oud genaamd Omega, die veel te jong was om weg te zijn van haar mama-kat. Ik was ook jong, dus verwarde ik me zo goed ik kon, nat kattenvoer natmaken met ingeblikte melk, niet iets dat ik nu zou aanbevelen.
Freda had haar eigen oplossing voor dit kittenprobleem: ze ontwikkelde een valse zwangerschap en niet alleen begon ze met de productie van melk, maar ze liet Omega ook wekenlang van haar verzorgen. Hoewel een aanval van mastitis uiteindelijk een einde aan de verpleging maakte, bleven ze samen slapen, en Freda had vaak kleine krassen op haar buik, waar Omega haar met haar poten kneedde terwijl ze in slaap viel en zich tegen haar nestelde. De twee werkten ook samen. Toen ik voedsel op het aanrecht zou ontdooien, buiten het bereik van Freda, sprong Omega op en klauwde het voedsel naar de rand waar het gemakkelijk toegankelijk was voor mijn hond. De twee vormden een band die hun leven lang zou duren, en vele jaren later, toen Freda stierf, moest het hart van haar buddy zijn gebroken, want twee weken later stierf ook Omega.
Polar Speelkameraad
In het barre klimaat van het hoge noorden is 'doden of gedood worden' de overlevingsregel en de relatie tussen honden en wilde dieren is meestal een roofdier en een prooi, waarbij de hond soms als jager en soms als de opgejaagde. In een verbazingwekkend incident werd dit scenario echter opzij gezet toen een groep sledehonden in de Hudson Bay in Canada een nieuwe ijzige vriend maakte; de hele uitwisseling werd vastgelegd door de Duitse natuurfotograaf Norbert Rosing.
In de bevroren toendra bij Churchill, Manitoba, werd een team sledehonden vastgebonden toen een ijsbeer naderde. Hij pakte zijn camera om vast te leggen wat hij verwachtte dat hij een gevecht tot de dood zou worden, maar Rosing schreef in plaats daarvan de Huskies en de beer begon te spelen. Op de foto's zijn beren en honden te zien die met hun vingers klappen, in de mond meeslepen en met elkaar worstelen, zonder dat een van beide partijen schade heeft toegebracht. De beer kwam naar verluidt elke avond terug voor een week om te blijven spelen met de honden. De foto's tonen geen beelden van vijandigheid, agressie of zelfs angst, maar eerder nieuwsgierigheid, vriendelijkheid en een oprechte interesse in het verkennen van het onbekende.
Het zou voor ons echt geen verrassing moeten zijn dat honden dit vermogen hebben om met zoveel verschillende wezens vriendschap te sluiten. Ze doen het immers al eeuwen met onze soort, mensen. Van hen kunnen we acceptatie, tolerantie, openmindedness en onvoorwaardelijke liefde leren.
Zoals Gilda Radner zei, honden zijn de rolmodellen om te leven. We moeten hun voorbeeld volgen.
