Canine tussenwervelschijfziekte
Wat is het?
Deze ziekte is ook bekend als hernia, gescheurde schijf, hernia of verzakte schijf. Mijn dierenarts legde uit dat er 26 tussenwervelschijven in de wervelkolom van de hond zitten. Elke schijf lijkt op een jelly doughnut en bestaat uit twee verschillende regio's. Deze schijven fungeren als schokdempers voor de wervelkolom. Wanneer de schijven bobbelen of barsten, drukken ze op de zenuwen van de wervelkolom en veroorzaken ze pijn.
Het kan zowel bij mensen als bij dieren voorkomen. De oude plattelandsbewoners noemden deze toestand 'in hun rug zitten'. Sommige mensen hebben chronische rugpijn vanwege dit probleem.
Is het gebruikelijk bij bepaalde rassen?
In de hondenwereld komt de ziekte van de tussenwervelschijven vaak voor bij teckels, cocker-spaniëls, beagles en bassets. Deze rassen hebben lange ruggen, dus om voor de hand liggende redenen lopen ze een hoger risico. Het is niet zo gebruikelijk bij de Dwergschnauzer, maar helaas lijdt mijn hond eraan.
Oorzaken
Elke verwonding aan de wervelkolom kan deze ziekte veroorzaken. Soms is het gewoon geërfd.
Baby is een zeer actieve kleine hond
Ik heb een vierjarige miniatuurschnauzer genaamd Baby. Ik verwijs naar haar als 'De koningin van het huis'. Ze is een zeer actieve kleine hond. Ze speelt graag met haar bal en houdt van touwtrekken speelgoed. Ze is een springer en springt graag vanaf de achterkant van de bank op de grond en springt op en af van stoelen en bedden. Ze houdt ook erg van het op en neer rennen van de trap in mijn huis, die behoorlijk steil is. Ze volgt me overal waar ik ga. Ik ga gedurende de dag vele keren op en neer en loopt altijd met me mee.
Baby heeft 3 afleveringen van Canine tussenwervelschijfziekte
We gingen een dag wandelen en lagen op een bankje in het park te kijken hoe de auto's voorbij liepen. Ze besloot opeens van de bank af te springen, wat helemaal niet ongebruikelijk is voor haar. Zodra ze dit deed, ging ze gewoon zitten. Ze wilde niet bewegen. Ik probeerde haar op te halen en ze liet me weten dat er iets vreselijk mis was: ze schreeuwde van pijn. Ze weigerde te lopen, dus droeg ik haar de vier blokken naar huis. Ik legde haar op de bank en haar hele lichaam trilde. De dierenarts vertelde me later dat dit een teken van pijn bij honden is.
De volgende ochtend was ze niet beter. Ik belde mijn dierenarts en hij zei dat hij haar meteen moest brengen. Tijdens het examen liet hij zijn vingers op en neer langs haar ruggegraat lopen en toen hij op de onderrug raakte, gilde ze en beet. Nadat de röntgenfoto's waren gemaakt, liet hij ze aan mij zien en legde uit dat Baby een hernia in de onderrug had. Hij zei dat de behandeling zou bestaan uit volledige bedrust, een injectie met Dexamethason, die wordt gebruikt voor ontstekingen in de gewrichten, Dermaxx-tabletten voor pijn en Valium-tabletten om haar stil en stil te houden wanneer ze thuis zijn. Hij waarschuwde me dat dit vaak een terugkerend probleem is: als het eenmaal gebeurt, zal het waarschijnlijk opnieuw gebeuren.
Twee weken volgde ik het advies van de dierenarts: geen op en neer gaan de trap op, geen springen, enz. Ik verplaatste de bank tegen de muur zodat ze niet van de achterkant kon springen, wat haar het leukst was om te doen. Ik zette een kaptafel op de rand van mijn bed zodat ze niet op bed kon springen. Ik heb alles wat mogelijk was in mijn huis opnieuw ingedeeld om te proberen een nieuwe aflevering te voorkomen. Na twee weken kon ik haar niet tegenhouden. Ze was haar oude springerige, springende zelf, ze liep de trappen op en af en speelde met haar bal.
Het ging heel goed mee tot twee maanden later, toen ze van de voorkant van de bank sprong en haar terug had gedraaid. Ze ging naar beneden en ze stond niet op. Het trillen begon. Ik wist meteen dat ze pijn had en ik wist precies wat er aan de hand was. En ja hoor, de dierenarts bevestigde dat ze haar weer had "weggegooid"! Hij gaf haar dezelfde behandeling als eerder met dezelfde waarschuwing: bedrust, geen springen, geen trappen, etc.
Ze kreeg deze aflevering in ongeveer twee weken. Toen, net geleden, speelde ze een bal in de tuin en sprong op om de bal te vangen. Ze ging op de grond liggen, jammerend en bevend. Ik kon gewoon niet geloven dat dit weer gebeurde. We gingen terug naar de dierenarts en hij gaf me dezelfde diagnose. Hij gaf me ook een strenge waarschuwing. Tenzij ik wilde dat Baby bleef lijden aan deze progressieve ziekte, zouden we onze levensstijl moeten veranderen. Hij zei dat er een grote kans is dat ze op een dag een nieuwe aflevering zal meemaken, waarna ze misschien nooit meer zal kunnen lopen. Hij zei dat het mijn keuze was: ik nam preventieve maatregelen of Baby bracht veel tijd door in pijn en in zijn kantoor. Chirurgie kan een optie zijn, zei hij. De operatie wordt uitgevoerd om de compressie van het ruggenmerg te verlichten. Ze zou een neuroloog moeten zien om te bepalen of een operatie de oplossing zou kunnen zijn voor haar probleem. Die arts zou een myelogram, een CAT-scan en een MRI doen en deze zouden de exacte locatie onthullen van de schijf die het probleem veroorzaakt.
Baby voelt zich vandaag niet goed
Terwijl ik dit schrijf, is het drie dagen geleden sinds de laatste aflevering. Ze ligt gewoon rond met die saaie, uitdrukkingsloze blik in haar ogen. Ik draag haar op en neer de trap op. Ik draag haar de tuin in om naar de badkamer te gaan, en dan draag ik haar terug naar binnen. Omdat ze op Valium zit, is het moeilijk te zeggen of ze lusteloos is omdat ze pijn voelt of dat de Valium haar slaperig maakt.
De poging van de baby om de trap te beklimmen
Ik zette een scherm voor de trap op zodat Baby me niet kon volgen. Ze bedacht een manier om het scherm te omzeilen en deed een ijdele poging om de trap op te gaan. Meestal loopt ze heel snel op en neer deze trap, maar nu niet.
Wat zijn mijn keuzes?
Dit is mijn dilemma en ik weet niet wat ik moet doen. Ik denk dat dit mijn keuzes zijn:
1. Ik zou haar een neuroloog kunnen laten zien voor verdere evaluatie.
2. Ik zou haar naar een veterinaire chiropractor kunnen brengen.
3. We zouden acupunctuur kunnen proberen.
4. Ik zou haar in een hondenkrat of in een nauwe kring kunnen houden.
Baby is erg kostbaar voor mij, en het doet me pijn om haar in pijn te zien. Als ik haar levensstijl verander, wat zal er dan worden van haar speelsheid, haar energie, haar opwinding wanneer gasten aan de deur komen en haar levenslust? Ze zou nooit de trucjes kunnen doen die ze graag doet, zoals dansen, door de hoepel springen of smeken. Ze zou niet langer de dingen doen die haar pijn zouden kunnen doen. Het zou hetzelfde zijn als me in bedwang houden en me niet toestaan om alle dingen te doen die ik wil doen. Ik zou heel ongelukkig zijn en ik denk dat Baby ook ongelukkig zou zijn.
Ik moet veel nadenken over mijn opties. Ik weet dat als ik niet proactief word over dit probleem, dit waarschijnlijk opnieuw zal gebeuren. Als iemand van u die dit leest een soortgelijke ervaring met uw hond heeft gehad, sta ik open voor elk advies dat u mij kunt geven.
In de tussentijd probeer ik haar gewoon stil te houden, en ik geef haar veel liefde en kip (haar favoriet). Ik blijf haar ook vertellen hoe jammer ik ben dat ze pijn heeft.
Een update over de Canine Tussenwervelschijfziekte
Ik zag een andere dierenarts ongeveer twee maanden geleden om een andere mening te krijgen. Die dierenarts heeft Baby op Glucosamine / Chondroïtinesulfaat gezet, eenmaal daags in te nemen. Ze houdt van de smaak. Het is een kauwbaar zacht medicijn. Ik weet zeker dat dit medicijn haar de ziekte van de tussenwervelschijven heeft geholpen. Het moet helpen haar botten te versterken. Ik blijf haar fysieke activiteit zo veel mogelijk beperken.
Voor nu lijken we dit probleem onder controle te hebben.
Nog een update over het probleem van mijn hond terug
Ik ben blij om te kunnen melden dat Baby na ongeveer zes maanden niet meer voorkomt. Ik blijf haar beperken met springen op bedden en banken.
Ze blijft het Glucosamine / Chondroitine Sulfaat eenmaal per dag innemen en ik denk echt dat dit medicijn haar heeft versterkt.
