De nieuwe film Dolphin Tale is geïnspireerd op het levensechte verhaal van Winter, een tuimelaar die haar staart verloor nadat hij gewond was geraakt in een crabtrap bij Cape Canaveral, Fla.
Winter leerde weer zwemmen, maar haar lichaam compenseerde met een zijdelingse beweging, die haar wervelkolom en inwendige organen bedreigde. Met de hulp van prostitutiespecialist Kevin Carroll van Hanger Orthopaedic Group en een team van veterinaire en mariene specialisten, is een kunstmatige staart gemaakt om de winter te laten zwemmen zonder zichzelf te verwonden.
Hoewel Winter's verhaal de grote Hollywood-behandeling krijgt (lees andere Vetstreet-verhalen over Winter hier en hier), profiteren ook andere dieren van hightech-prothesen.
Honden helpen lopen
Denver gebaseerde OrthoPets produceert apparaten voor ongeveer 165 dieren per maand, met honden goed voor 95 procent van de patiënten.
"Het doel is om huisdieren terug te brengen naar een actieve levensstijl", zegt Amy Kaufmann, die OrthoPets samen met haar man, Martin, in 2003 oprichtte. En hoewel de meerderheid van de patiënten honden zijn, benadrukt Kaufmann dat elk apparaat op maat is ontworpen om passen bij het individuele dier. Het bedrijf werkt samen met lokale dierenartsen om ervoor te zorgen dat elk apparaat perfect past. Omgevingsfactoren worden ook in aanmerking genomen.
"Een huisdier dat in New York City woont, heeft een ander type prothese nodig dan een hond die vlak bij het strand woont", zegt ze. Prothesen die de plaats innemen van ontbrekende ledematen geven extra vertrouwen aan dieren met drie poten, wat vooral belangrijk is naarmate ze ouder worden en de resterende benen verzwakken. Hoewel een driebenige hond al jarenlang goed met elkaar overweg kan, zegt Kaufmann dat een hond met vier poten het beter doet.
Prothetiek redt ook het leven van dieren die in het verleden waarschijnlijk zijn geëuthanaseerd. "Niets staat buiten de tafel", zegt Kaufmann.
Een van OrthoPets 'opmerkelijkere gevallen betreft een hond genaamd Nakio, die was uitgerust met vier prothetische poten. Nakio was slechts 5 weken oud toen hij werd gevonden in een verlaten, afgeschermd huis met zijn poten vast in een ijzige plas. Hij had de koude in Nebraska amper overleefd en alle vier zijn voeten groeiden uit tot afgeronde stronken. Dankzij de prothetische poten kan Nakio nu net als andere honden rennen, springen en spelen. Zoals de meeste prothetische apparaten, zijn Nakio's "socketsprothetiek", dat wil zeggen, de stronk van de ledemaat gaat in de prothese en banden en andere hulpstukken houden het apparaat op zijn plaats.
"Zolang het apparaat vakkundig is vervaardigd en goed past, passen de meeste huisdieren zich snel aan de prothese aan en doen het heel goed", zegt dr. Denis Marcellin-Little, hoogleraar orthopedie aan het North Carolina State University College of Veterinary Medicine. Maar Marcellin-Little helpt mee om andere, mogelijk permanente opties te creëren.
De cutting edge
Marcellin-Little is de voorhoede van wat velen de toekomst van dierlijke prothesen beschouwen. Hij is een pionier in een procedure die osseointegratie wordt genoemd. Bij Osseointergration wordt de prothese tot op het bot versmolten. Het kunstledemaat blijft dan op zijn plaats zitten, in tegenstelling tot elke nacht te worden verwijderd zoals bij traditionele prothesen.
In maart voerde Marcellin-Little met succes de state-of-the-art procedure uit op een 5-jarige Siberische husky genaamd Zeus, die zijn voorpoot verloor toen een andere hond hem als een puppy verscheurde. Het was de eerste keer dat osseointegratie werd uitgevoerd op een voorpoot. De professor hoopt dat het aanhoudende succes van osseointegratie zal leiden tot het gebruik ervan bij grotere dieren zoals paarden, die meestal worden geëuthanaseerd wanneer ledematen worden beschadigd. Hij zegt dat dierenartsen uiteindelijk beschouwd kunnen worden als koplopers voor de introductie van osseointegratie voor geamputeerden bij mensen. In de afbeelding hierboven draagt Zeus zijn 'trainingsvoet', die hem helpt zich voor te bereiden op de uiteindelijke prothese.Volgens Marcellin-Little, "De trainingsvoet is een relatief eenvoudige voet die zo geplaatst is dat een hond kan lopen." De laatste voet is geavanceerder.Het kan een betere energieretour hebben (bounce), licht zijn, slijtvast, een nauwkeurig afgestemde lengte, een ergonomische vorm en functies die de botimplantaatinterface zouden beschermen als er overmatige stress op wordt uitgeoefend (mechanische zekeringen genoemd).We doen momenteel onderzoek naar dit onderwerp."
"We zien de mogelijke voordelen voor de mens - implantaten die de prothetische ledematen laten hechten zonder schuren en ledematen met een meer natuurlijke bewegingsvrijheid", zegt hij. "De implicaties voor deze procedure zijn enorm."
