Als je een foto ziet van iemand die een schattig baby-dier een flesje voedt, maakt het misschien een beetje jaloers. Waarom is je werk niet zo leuk? Maar voor het personeel van de dierentuin is het veel ingewikkelder dan dat. Vaak is het niet geweldig nieuws om een dier met de hand groot te brengen omdat het betekent dat er iets mis is gegaan met moeder of baby, en het is niet gemakkelijk om te vervangen door natuurlijke ouderlijke zorg. Andere keren, om een soort in leven te houden, doen mensen eigenlijk meer voor baby's dan de natuur zou doen. Wat de reden ook is, het kost altijd veel extra werk en planning.
Interventie met voorzichtigheid
Voor de meeste dierentuindieren gebeurt het handmatig fokken alleen als er een probleem is. "We streven er altijd naar dat de moederdieren hun nakomelingen laten groeien - dat is altijd ons nummer 1 doel", zegt Dave Bernier, general curator bij de Lincoln Park Zoo. "Er zijn momenten waarop we moeten ingrijpen en al die tijden zijn gebaseerd op het welzijn van het nageslacht of de moeder."
Een baby moet misschien van de moeder worden verwijderd omdat het niet goed gaat, maar het kan ook zijn dat de gezondheid van de moeder in gevaar is en de baby grootbrengen terwijl het herstellen te stressvol zou zijn, zegt Bernier. Andere keren dat de moeder niet goed voor de baby zorgt. In Lincoln Park heeft het personeel onlangs met de hand een klipspringer opgeheven, een kleine Afrikaanse antilope, omdat de moeder agressief was. Hoewel het soms natuurlijk is dat dieren een beetje ruw zijn met hun jongen, besloot het personeel om geen risico te nemen.
Baby naar huis brengen
Wat de reden ook is om een baby van zijn moeder te verwijderen, de oplossing is niet spontaan. Bernier zegt dat zijn dierentuin altijd een plan voor onvoorziene omstandigheden heeft bij het fokken van een dier, hoewel ze het meestal niet nodig hebben. "Een plan voor geboortebeheer heeft altijd dit onderdeel - wanneer zouden we ingrijpen en wat zouden we doen?" hij zegt. "We doen dit onderzoek en hebben dit gesprek van tevoren."
En het plan moet op de lange termijn zijn, rekening houdend met wat voor soort leven de volwassen dieren leiden. Voor sommigen is het relatief eenvoudig, zoals de klipspringer, die niet hoeft te leren omgaan met een groep. "Ze zijn niet echt een kuddedier, ze leven in paren of ze leven eenzaam, dus [handverheffing] heeft geen enorme impact op hun ontwikkeling", zegt hij.
Maar met meer sociale dieren, hoe minder tijd ze doorbrengen met hun groep, hoe beter. In sommige gevallen kunnen oppassers een manier vinden om voor de baby te zorgen zonder deze te verwijderen. Dat is wat ze hebben gedaan in Lincoln Park met kuddedieren zoals de Arabische oryx, waarbij de jongen van nature hun tijd verstoppen terwijl de moeder komt en gaat. "We kunnen iedereen van het kind scheiden en we kunnen naar binnen gaan en de fles aanbieden en vertrekken", zegt Bernier. "De enige keer dat het dier van de groep gescheiden is, is wanneer we de voeding voeren, dus er is een minimale impact."
