Gemma, een Duitse herder, had een ernstige Demodectic Mange die 70 procent van haar prachtige witte lichaam bedekte. Hoewel het te behandelen is, koos haar familie ervoor om haar in een opvanghuis te dumpen in plaats van haar naar de dierenarts te brengen. Jolene is vrijwilligers bij het asiel waar Gemma is afgezet en wist dat ze iets moest doen voor de arme hond, die duidelijk pijn had.
Jolene is toevallig ook een adoptiebegeleidster in St. Bonnie's Sanctuary (een onderdeel van Lange Foundation,) een dierenredding in Santa Clarita, Californië. Ze namen Gemma in en begonnen onmiddellijk met de behandeling van haar aandoening. Ze had zoveel pijn, ze moesten haar kalmeren voor haar bad zodat ze haar schurft echt kon reinigen zonder haar verder pijn te doen.
Jolene had al een relatie met Gemma en nam de bijna 24-uurs verzorging van medicijnen en baden voor zijn rekening. Binnen enkele weken was ze duidelijk aan het genezen.
"Het was een heel moeilijk proces. Haar door alles heen zien gaan, vanaf de dag dat ze in het asiel werd veranderd en toen zag ze dat ze in een auto van de ranch moest gaan rijden en naar huis moest gaan. Het was heel bijzonder en ik ben zo blij dat ze in mijn leven kon zijn"
Verhalen als deze zijn gewoon geweldig; ze herstellen het geloof in een mensheid. Jolene heeft haar hele leven in de wacht gezet om niet alleen Gemma te behandelen en haar weer gezond te maken, maar om voor haar puppy's te zorgen en ze voor altijd te vinden. En het is duidelijk dat Gemma nooit meer zal lijden, ze heeft een heel gezin dat dol is op haar. En het gevoel is wederzijds.
