"After Duty, Dogs Suffer Like Soldiers." Dus lees de kop op vorige week New York Times artikel over het onderwerp van militaire honden. Het punt van de auteur was dat dierenartsen hard werken om de geest van de machten die in het leger zitten te cementeren: honden zijn ook mensen.
Ja soort van.
We willen op zijn minst dat het leger van mening is dat de psychische aandoening die bekend staat als posttraumatische stressstoornis (PTSS), een vorm van psychologisch trauma is die niet alleen voor mensen is weggelegd. Het feit dat dieren er last van lijken te hebben, zou haar claim als een stoornis voor de mens geloofwaardig moeten maken en dieren.
Interessant is dat een aanzienlijk percentage van de militaire werkhonden een vergelijkbare reeks symptomen heeft ondervonden nadat ze werden blootgesteld aan het soort stimulus dat bij de mens tot PTSS leidt.
Dit is wat het New York Times te zeggen, gebaseerd op een interview met Dr. Walter F. Burghardt Jr., hoofd van de gedragsgeneeskunde in het Daniel E. Holland Military Working Dog Hospital op de Lackland Air Force Base:
"Volgens sommige schattingen ontwikkelt meer dan 5 procent van de ongeveer 650 militaire honden die door Amerikaanse gevechtseenheden worden ingezet, honden-PTSS, daarvan zal ongeveer de helft waarschijnlijk met pensioen worden gesteld", zei Dr. Burghardt.
Hoewel dierenartsen al lange tijd gedragsproblemen bij dieren hebben vastgesteld, bestaat het concept van PTSS voor honden nog maar enkele jaren - en er wordt nog steeds over gediscussieerd. Maar het is populair geworden bij militaire dierenartsen, die patronen hebben gezien van verontrustend gedrag bij honden die zijn blootgesteld aan explosies, geweerschoten en ander gevechtsgerelateerd geweld in Irak en Afghanistan.
Net als mensen met de stoornis, vertonen verschillende honden verschillende symptomen. Sommigen worden hyper-waakzaam. Anderen vermijden gebouwen of werkruimtes, waar ze eerder comfortabel in waren geweest. Sommige ondergaan scherpe veranderingen in het temperament en worden ofwel ongewoon agressief met hun handlers, ofwel aanhankelijk en timide. Velen van hen stoppen met het doen van het soort taken waarvoor ze zijn opgeleid om te presteren.
"Als de hond is opgeleid om geïmproviseerde explosieven te vinden en het lijkt erop dat hij werkt, maar dat is het niet, dan is het niet alleen de hond die gevaar loopt," zei Dr. Burghardt. "Dit is ook een probleem voor de menselijke gezondheid."
Het meest interessante aspect van dit probleem - voor mij in ieder geval - is dat huisdieren net zo vatbaar zijn voor de ernstige psychologische stress die mensen treffen. En dit zou geen verrassing moeten zijn voor diegenen onder ons die dagelijks psychologisch beschadigde huisdieren behandelen.
Sterker nog, het is een probleem dat steeds vaker wordt vastgesteld bij veel verlaten dieren, langdurige huisdieren en honden die geen normale sociale situaties hebben gehad, zoals puppy-molenhonden. Deze dieren vertonen symptomen die het meest consistent overeenkomen met die van menselijke PTSS-patiënten.
Er was zelfs een interessant onderzoek gepresenteerd op de Purebred Paradox-conferentie van afgelopen maart over de symptomatische overeenkomsten tussen puppy-molshonden en menselijke PTSS-patiënten.
Deze impliciete verbinding zou op geen enkele manier dienen om PTSS bij mensen te minimaliseren. Inderdaad, het is mijn hoop dat een goed gedocumenteerde observatie van een soortgelijk fenomeen bij dieren (die geen politiek belang hebben in de zaak) verder bijdraagt aan het realiseren van de realiteit dat oorlog een hel is voor alle betrokkenen. En dieren lijden duidelijk net als mensen wanneer ze gedwongen worden zijn verwoestingen te ervaren.
Natuurlijk, het is mijn stelling dat menselijke overmoed (en misschien wat wishful thinking) ons ervan weerhoudt de vaak ongelukkige dierenwelzijnsgevolgen van het gebruik van hoektanden tijdens oorlogsvoering te overdenken. Maar dat betekent niet noodzakelijk dat we geen dieren moeten gebruiken in de oorlog - zolang we ons maar bewust zijn van wat we doen en we stappen ondernemen om de impact van oorlog op de psyche van iedereen die ons verdedigt te beperken.
Als onze militaire honden erin slagen om menselijk letsel, verlies van mensenlevens en psychische beperkingen te minimaliseren, dan kan ik achter het idee komen om ze te gebruiken bij militaire operaties. Dit betekent echter niet dat we geen strategieën moeten ontwikkelen om PTSS te voorkomen bij militaire en andere werkhonden.
Sterker nog, nu we PTSS als een zeer reële zorg onder onze gemilitariseerde hoektanden hebben gezien, zie ik het als een morele verplichting dat we het probleem aanpakken.
Wat is jouw mening over het onderwerp? Verdienen honden dezelfde soort hulp als mensen als het gaat om het omgaan met PTSS?
